Wintertijd
–
SterHemel
app
MijnHemel
–
Hemel vannacht
–
Weer
–
Meer vragen over de Aarde
–
FAQ
–
De Aarde
–
Verschijnselen
–
Astrokalender
–
Hemelkaart
–
Maanfasekalender
In 2012 passeert ons zonnestelsel de equator van de Melkweg. We komen dus terecht in een ander halfrond van het Melkwegstelsel. Ik neem aan dat het magnetisch veld daar omgekeerd is aan het andere halfrond. Is dit magneetveld sterk genoeg om dat van de Aarde om te kunnen polen? Het blijkt dat het hier waarschijnlijk gaat om een misvatting van het feit “dat de Zon de equator van de Melkweg passeert”. Zie Vergaat de Aarde in 2012? voor een andere interpretatie. Om te beginnen is het redelijk bekend waar de Zon zich ten opzichte van ons Melkwegstelsel bevindt, maar niet nauwkeurig genoeg om te kunnen zeggen dat de Zon in 2012 het vlak van de Melkweg doorkruist. Ik weet uit mijn hoofd niet hoe groot de 'verticale' afstand van de Zon tot het Melkwegvlak geschat wordt, maar ik weet wel dat er 30% onzekerheid is in de verticale snelheid van de Zon (dus loodrecht op het vlak van de Melkweg). Dus zelfs wanneer we de positie van de Zon exact zouden weten, dan konden we het precieze moment van de doorkruising van het galactisch vlak niet zo nauwkeurig bepalen. Het jaartal 2012 is dus door een grapjas verzonnen. Wanneer we inderdaad precies het vlak doorkruisen, merken we daar niet veel van. Als er een globaal galactisch magneetveld bestaat, dan is dat continu in het galactisch vlak. Vergelijk dit maar met het gedrag van een kompasnaald wanneer je de equator van de Aarde oversteekt. Als je in Nederland bent, wijst 'ie naar het noorden, wanneer je de evenaar nadert, wijst 'ie nog steeds naar het noorden, wanneer je de evenaar oversteekt wijst 'ie naar het ... noorden en wanneer je in Zuid-Afrika aankomt wijst 'ie uiteraard nog steeds naar het noorden. De naald geeft immers de richting van de magnetische veldlijnen aan en die zijn, zolang je niet te dicht bij de polen komt, goed gedefinieerd en lopen van de Noordpool naar de Zuidpool, of – naar smaak – omgekeerd. Als er een globaal galactisch veld is, dan merken we dus niets van die overgang. Het is nog maar de vraag of er een magnetisch veld is dat door de hele Melkweg meetbaar is. De volgende vraag is dan of dit een globaal veld is, dat netjes over de gehele Melkweg is verdeeld, of dat er hier en daar sterke 'klonten' met veel magnetisch veld voorkomen. Op dit moment is er nog geen magnetisch veld gemeten. Er zijn wat indirecte aanwijzingen, zoals de oriëntatie van pulsars, maar die zijn zeer zwak en kunnen mijns inziens ook ontstaan door de rotatiezin van het Melkwegstelsel en het behoud van impulsmoment (draaiing). Het feit dat een eventueel globaal magnetisch veld in de Melkweg nog niet is gemeten, geeft in ieder geval aan dat het erg zwak is. De Aarde zal er dus niets van merken, zelfs al zou het galactisch magneetveld plotseling omkeren (wat dus niet gebeurt zoals we hierboven al opmerkten). De Aarde wordt dus niet (meteen) omgepoold en kompasnaalden blijven gewoon naar het noorden wijzen. Wat misschien mogelijk is — als er een voldoende sterk globaal magnetisch veld bestaat in de Melkweg — is dat het magnetisch veld van de Aarde zich daar in de loop der tijd langzaam naar uitlijnt. Zo sterk dat dit snel gebeurt is het galactisch magnetisch veld in ieder geval niet. Als dit wel het geval was, dan zou de magnetische as van de Aarde nu in dezelfde richting staan als de rotatieas van het Melkwegstelsel. In werkelijkheid maken de twee vlakken een hoek van ongeveer 28 graden. Het lijkt er dus op dat een alles overheersend galactisch magneetveld niet bestaat. Zie ook: Vergaat de Aarde in 2012? Eindigt de Mayakalender en vergaat de Aarde op 21 december 2012? De Aarde Vannacht aan de hemel: Maan, planeten en deepsky-objecten
|
Wintertijd
–
SterHemel
app
MijnHemel
–
Hemel vannacht
–
Weer
–
Meer vragen over de Aarde
–
FAQ
–
De Aarde
–
Verschijnselen
–
Astrokalender
–
Hemelkaart
–
Maanfasekalender
